Uluru en Kata Tjuta National Park

PALYA! (Welkom!). Dit is het land van de Anangu, de lokale Aboriginal bevolking, die er al duizenden jaren voor gezorgd hebben.  In het zo goed als platte, woestijnachtige landschap van rood zand, rode zandduinen, geel spinifex gras en grijsgroene bossages staan daar de twee iconisch rotsformaties.

Kata Tjuta

Uluru (Ayers Rock) kent iedereen, Kata Tjuta (The Olgas) wordt nog wel eens vergeten. Voor de Anangu zijn het niet zomaar rotsen. Ze leven en bevatten sporen die door ‘creation beings’ (vrij vertaald: geschapen wezens) zijn, en worden, achter gelaten.

Er wordt je een reis door een van de meest overweldigende landschappen op aarde beloofd. Remoteness kan hier met hoofdletters geschreven worden. Het landschap wordt roder, het gras geler, de lucht warmer. Hier wonen alleen Aboriginals en de paar mensen die een roadhouse of veeboerderij draaiende houden. Midden in deze woestijn, aan de voet van Uluru, ligt het ‘plaatsje’ Yulara, dat in werkelijkheid Ayers Rock Resort is. Het bestaat dit jaar 30 jaar en is in die jaren langzaam maar zeker uitgebouwd tot een waar dorp. Er zijn accommodaties voor elke budget, waaronder een camping. Allemaal met een eigen zwembad. Accommodatie dus waar je niet omheen kunt, omdat overnachten in het nationaal park niet mag. Er is een tankstation, een heus dorpsplein met souvenirwinkeltjes, restaurants en een supermarkt, en een eigen kamelenboerderij voor korte en lange tochten, ook bij zonsondergang en -opkomst. Er is zelfs een klein medisch centrum, politie en brandweer. Hier en daar zijn uitkijkpunten gerealiseerd, maar daar vandaan is heb je niet bepaald het allerbeste zicht. De camping is ruim opgezet, maar biedt ondanks de aanwezige bomen op het heetst van de dag weinig schaduw. We hebben er een mooie deal: drie nachten voor de prijs van twee.

Het nationaal park is ondanks de afgelegenheid goed bereikbaar. Dat is te danken aan de 244 km lange weg die is afgetakt van de Stuart Highway (de snelweg die wij van noord naar zuid rijden). Aan die weg liggen drie mogelijkheden om (bij) te tanken. In het nationaal park word je overal gewaarschuwd: “Don’t risk your life!”. Ken je grenzen, ken je lichaam, ken je fitheid. Als het 36 graden of meer is of wordt, zijn bepaalde wandelingen afgesloten. Dat betekent vroeg op en voor 11:00 uur je wandeling gedaan hebben, of pech hebben. Het beklimmen van Uluru is een belediging voor de Anangu en bij herhaling word je verzocht om het niet te doen. Maar het is niet verboden. Het kost alleen eens in de zoveel tijd een mensenleven. Wij houden het bij vier korte wandelingen, twee zonsondergangen en één zonsopkomst. We leren over de wijsheden van de Anangu die van generatie op generatie  worden overgebracht en die zijn opgetekend in kleine grotten met namen als 'Old Men's Cave'. We zien sporen van watervallen die in het natte seizoen van de rotsen glijden en waterpoelen vormen waar mens en dier van leven. Sporen die nu, in de droogte en de hitte, slechts tot de verbeelding spreken. En we raken Uluru aan. Met respect.